24/3/09

362. Πομακοχώρια Ξάνθης, στην Γοργόνα

Ενα ακόμη Πομακοχώρι.
Στον δρόμο προς Σταυρούπολη, και στρίβοντας δεξιά, στην μέση του πουθενά, βρίσκεται η Γοργόνα.
Πραγματικά, όσο κι αν έψαξα σε βιβλία που αναφέρουν για τα χωριά αυτά, δεν βρήκα κάτι που να εξηγεί απο πού προέρχεται αυτό το όνομα. Καπνά κι εδώ βέβαια η βασική ασχολία.

Η έκπληξη όμως είναι αλλού! Κάνοντας μια βόλτα στις ανηφοριές του χωριού, πέφτεις κυριολεκτικά επάνω σε κάτι μαρμάρινες πλάκες σκαλισμένες, όπου ανακαλύπτεις οτι είναι νεκροταφείο! Δεν το θεώρησα πρέπον να βάλω το χέρι μου μέσα απο τα κάγγελα για να βγάλω φωτογραφία, ήταν και κάτι ...μάτια που με κοιτούσαν απο το απέναντι μπαλκόνι,οπότε αρκεστείτε σ’αυτό το λίγο που μπόρεσα να σας δείξω…








21/3/09

361. Πομακοχώρια Ξάνθης, στη Σμίνθη

Στο βόρειο τμήμα του νομού Ξάνθης, βρίσκονται τα Πομακοχώρια.
Το τοπίο, αν και ορεινό, δεν θα έλεγα οτι είναι άγριο. Τον χειμώνα εναρμονισμένο με το γκρί του ουρανού, την άνοιξη καταπράσινο.
Σε πολλα σημεία σε ακολουθεί ο ποταμός Κόσυνθος, με τα τοξωτά γεφύρια του. Η περιοχή κάτω χαμηλά, δεν έχει πολλά πεύκα, έχει δρύς, οξυές, καστανιές, πουρνάρια. Έχει και μικρά λιβάδια, και κάτι ξέφωτα μέσα σ’αυτά, που δημιουργούν μικρά σκαλάκια. Δεν θα πιστεύατε ποτέ οτι εδώ καλλιεργούνται τα περίφημα καπνά της Ξάνθης, οι μπασμάδες όπως ονομάζονται!

Στα 5 χιλιόμετρα απο το 8ο χιλιόμετρο, βρίσκεται η Σμίνθη, από τα πρώτα Πομακοχώρια. Αναφέρω το "8ο" ως σημείο στην διαδρομή, που μέχρι το 1996 απαιτείτο αστυνομική άδεια για να περάσεις τα "σύνορα"!
Η περίφημη "Μπάρα"...

Μαζί με το άνοιγμα του δρόμου, άνοιξαν και οι τύχες των ανθρώπων και οι δουλειές τους. Ταβέρνες, χασάπικα (δείτε τα κρεμασμένα λουκάνικα), πολιτισμός. Και πάνω απ’όλα όμορφους ανθρώπους (όλοι είναι με γαλανά μάτια και ξανθά μαλλιά), και φιλόξενους!













16/3/09

360. Θεσσαλονίκη, στις ταβέρνες στα κάστρα



Νά και οι ταβέρνες του κάστρου...
Αφού περιπλανηθήκαμε γιά λίγη ώρα, απολαμβάνοντας ήλιο και μυρωδιές ...ψητού κρέατος, καταλήξαμε εδώ... (οι επόμενες φωτό)
Και ήμαστε πολύ τυχεροί! Γιατί εκτός από θαυμάσιο φαγητό, χύμα ρετσίνα και κόκκινο κρασί, υπήρχε και χαμόγελο! Είμαι σίγουρη ότι αν πείτε ότι σας έστειλε το Headlight θα σας κεράσει ένα κρασί στην ..υγειά μας!







5/3/09

358. Σεμέλη Ξάνθης

Αυτό είναι ένα χωριό, η Σεμέλη, λίγο έξω απο την Ξάνθη, Μουσουλμανικό, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί όπως μας είπε ένας κάτοικος, λόγω βεβαίως (τι άλλο;) δύσκολων οικονομικών καταστάσεων.

Στο χωριό μένουν τώρα μόνον έξι οικογένειες, και ίσως κάποιοι ασχολούνται σε μια ταβέρνα που άνοιξε, μέσα στα πλαίσια προγραμμάτων αγροτουρισμού. Αυτή η ταβέρνα μας οδήγησε κι'εμάς στο χωριό, μιάς και δεν είχαμε ποτέ ξαναπάει.

Και να η έκπληξη! Ολόγυρά μας σπίτια ρημαγμένα να ξεπηδούν απο παντού, σαν φαντάσματα του παρελθόντος!

Στη μέση το τζαμί, απόδειξη της ζωής που κάποτε υπήρχε, και ένας γέρικος σκύλος που ούτε καν κινήθηκε που με είδε!

Θλίψη και μελαγχολία...

Μακάρι, η ταβέρνα που άνοιξε, να φέρει κόσμο, να ανοίξει δρόμους, να αναστήσει κάποια απο τα ερειπωμένα σπίτια... Ισως, να δούμε και καπνό να βγαίνει απο κάποιες καμινάδες...