Καθώς η βόλτα συνεχίζεται, εμπλέκεσαι μέσα σε στενά, που δεν οδηγούν πουθενά, είναι αδιέξοδα. Και ξαφνικά, ορθώνεται μπροστά σου το παρελθόν, ολοζώντανο, όπως άκουγες να στο περιγράφουν οι γιαγιάδες και οι θειάδες σου, και ξεπροβάλλουν μπροστά σου εικόνες, με χρώματα και μυρωδιές ξύλου καμμένου και αναρωτιέσαι, τι παιχνίδι μου παίζει ο χρόνος άραγε...!
