Θέλοντας να πραγματοποιήσουμε την επιθυμία της μητέρας μου (που βασικά ήταν επιθυμία του πατέρα μου), αποφασίσαμε να πάμε Παναγία Σουμελά.Μετά από σύντομη διαδρομή Θεσσαλονίκη - Βέροια, φτάσαμε.
Το Μοναστήρι είναι κυριολεκτικά χαμένο μέσα στις πρασινοπορτοκαλιές πλαγιές του Βερμίου, όπου ξαφνικά αποκαλύφθηκε μπροστά μας (αφού χάσαμε τον δρόμο και ξαναγυρίσαμε), σαν όνειρο! Πραγματικά αξίζει!
Εκείνο όμως που αξίζει, εκτός βέβαια από το προσκύνημα, είναι ο χώρος έξω από τον αυλόγυρο.
Εκεί είναι η χαρά των Ποντίων!
Ολες οι σπεσιαλιτέ! Ωτία, πιροσκί, μπουγιουρντί, βαρένικα, πελμένι, χάβιτς, ποντιακός χαλβάς, κλπ... Χορταστική εντελώς η εκδρομή, δεν μπορείτε να πείτε!
Μάλλον θέλω να ξαναπάω!
